Historia parafii
W 1902 doszło w Cegłowie do rozłamu religijnego. Ówczesny proboszcz, ks. Bolesław Wiechowicz przeszedł do wspólnoty mariawitów, a za nim uczyniła to większość parafian. Jedynie dwie rodziny pozostały przy Kościele rzymskokatolickim. Pod naporem większości musiały oddać świątynię. Wtedy o nią zaczęli walczyć warszawscy kolejarze, którzy budując szlak kolejowy Warszawa – Terespol, kwaterowali w Cegłowie i okolicy. Tłumnie przyjeżdżali co niedzielę do świątyni i uczestniczyli w Mszy św. celebrowanej przez księdza przyjezdnego. W ten sposób przywracali parafii katolickość. Do tej pory miejscowi parafianie uważają kolejarzy sprzed prawie stu lat za bohaterów i obrońców wiary. Ostatecznie po ekskomunice Piusa X, wielu parafian powróciło na łono Kościoła rzymskokatolickiego. Na potrzeby społeczności mariawickiej wybudowano w 1906 duży neogotycki kościół parafialny. Obecnie cegłowska parafia, jest jedną z większych parafii tego wyznania na Mazowszu. Tereny Cegłowa i okolic były bardzo silnie związane z mariawityzmem czego świadectwem jest do dzisiaj okazały cmentarz parafii mariawickiej. Obok prężnej działalności gospodarczej parafia mariawicka prowadziła działalność socjalną i oświatową.
Oficjalne powołanie parafii w Cegłowie miało miejsce 5 lipca 1909, kiedy to zebrało się pierwsze Ogólne Zebranie parafian, w którym brało udział bagatela 1543 osoby, mające prawo głosu. Podczas tego zebrania wybrano proboszcza parafii, którym został ks. Bolesław Wiechowicz, a na jego pomocnika wyznaczono ks. Józefa Szymanowskiego. Wybrano również pierwszy Zarząd w składzie: Zygfryd Horbatowski oraz Józef Jędrejas[3].
W 1917 w gminie Cegłów istniały świątynie mariawickie (oprócz kościoła w Cegłowie) w: Pełczance (kaplica murowana), Mieni, Rudniku, Skwarnem, Rososzy, Kiczkach (kaplica domowa), Piasecznie (obecnie parafia) i Skupiu.
Do niedawna istniał duży budynek drewniany przedwojennej szkoły prowadzonej przez parafię, której absolwenci mogli iść do gimnazjum. Po wojnie szkoła była użytkowana jako szkoła gminna do 1959. W pobliżu kościoła mariawickiego, w miejscu gdzie kiedyś stał budynek szkoły, umieszczony jest pomnik w postaci wielkiego kamiennego głazu. W 1983 postawiono murowany dom parafialny.
Żródło: Wikipedia